“Në kushtet e një shoqërie të varfër siç jemi ne, ku pjesa më e madhe është në pjesën e poshtme të piramidës së nevojave. Është shumë e vështirë që t’i kërkosh kësaj shoqërie që të mendojë për cilësinë e jetën, për rritje të ndërgjegjësimit. Shkaku kryesor lidhet me mënyrën se ku gjendet shoqëria shqiptare, e goditur vazhdimisht nga padrejtësitë sociale, ku veçanërisht çështja e pronës krijon konflikte që nuk përfundojnë kurrë dhe vetëm rrëmbejnë viktima të tjera, ku indiferenca shtetërore ndaj qytetarit është e lartë. Të gjitha këto bëjnë që qytetari shqiptar të ndjehet në mëshirë të fatit”.