Çështja shqiptare është kthyer në ‘kockën e turkut’ të një të majte që gjithnjë e më shumë duket se i përdor emigrantët si kalë lufte kundër kryeministres Meloni. Megjithatë, në realitet, është vetëm maja e ajsbergut, ose më mirë, një pretekst tjetër për të bojkotuar politikat italiane të migracionit.
Së pari ‘sulmi’ ndaj vendeve të sigurta të udhëhequr nga gjyqtarët e Gjykatës së Romës, më pas ankimi në Gjykatën Evropiane të Drejtësisë nga Gjykata e Bolonjës: një odise e shkaktuar nga ato veshjet gjithnjë e më të politizuara. Por nuk është e re, por vetëm vazhdimi i kësaj makinerie antiitaliane.
Në fakt, gushtin e kaluar u hap një CPR e re në Porto Empedocle në provincën e Agrigento-s, me synimin për të frenuar fluksin e madh të emigrantëve në ishullin sicilian, në pritje të hapjes së qendrave shqiptare.
Epo, në pak më shumë se 30 ditë, nga 15 gushti, dita e hapjes së qendrës deri më 28 shtator, selia e policisë Agrigento vendosi të ndalonte 74 migrantë të parregullt, por gjyqtarët e Palermos të seksionit të imigracionit të Gjykatës vendosën që 64 ndalime ishin të paligjshme dhe për këtë arsye emigrantët e paligjshëm u liruan. Me pak fjalë, në vetëm një muaj të funksionimit të Porto Empedocle, 90% e vendimeve të prefekturës u rrëzuan nga magjistratët, në favor të emigrantëve pa dokumente.
Në fund, janë gjithmonë të njëjtët ata që vendosin. Në fakt, kreu i seksionit të imigracionit në Gjykatën e Palermos është magjistrati Piergiorgio Morosini, ish-sekretar i përgjithshëm i Magjistraturës Demokratike.
Arsyeja e lirimit të emigrantëve nga CPR e Porto Empedocle ishte sipas vendimit, mungesa e “arsyetimit të duhur në lidhje me nevojën e ndalimit”. Në një nga dënimet e shumta për lirimin e 64 emigrantëve, gjyqtarët e Palermos shkruajnë se ka një “diskrecionim në ushtrimin e pushtetit”.
E njëjta gjë në një fjali tjetër në të njëjtën procedurë që ka të bëjë me një tunizian, ku përsëritet "fuqia diskrecionale" e vendimit për paraburgimin. Me pak fjalë, duket se zyrtarët bëjnë si të duan, kur bëhet fjalë për migrantët. Dhe kështu, me shembullin e CPR siciliane, e gjithë ‘kalaja’ e krijuar rreth modelit të Shqipërisë bie.
Në qendër të kritikave ndaj modelit Meloni-Rama, si rrjedhim edhe rrëzimit nga Gjykata e Migrantëve të Romës, janë "procedurat e përshpejtuara kufitare" të kaluara si një vendim autoritar i një qeverie që përfiton nga kriza e emigrantëve.
Në fakt, kjo është një procedurë e zakonshme. Në sugjerimet e saj për pezullimin e dërgimit të emigrantëve në Shqipëri, Asgi madje shkruan: “Nuk ka asnjë arsye të vlefshme për lëvizjen në Shqipëri: me të njëjtin efekt mund të kryhen procedura të përshpejtuara në Itali”. Dhe në fakt Porto Empedocle është një shembull i kësaj, pasi është caktuar si një vend specifik për këto praktika, por fundi nuk ndryshon: marifete të tjera, përveç emigrantëve që lirohen dhe lihen të paligjshëm në qytetet tona. Madje edhe skenari i gjyqtarëve duket se është gjithmonë i njëjtë: këtë e tregojnë 8 dënimet, gjithmonë nga Gjykata e Palermos dhe gjithmonë në kontekstin e paraburgimeve në CPR siciliane ku 8 tunizianë u liruan sepse - sipas gjyqtarët - ishte e nevojshme "të mos konsiderohej vendi i sigurt për njerëzit nga komuniteti LGBTQ". Pikërisht çfarë ndodhi me burrat e parë nga Bangladeshi dhe Egjipti që mbërritën në Shqipëri.
Me pak fjalë, kjo që po ndodh me Shqipërinë nuk është asgjë e re, pavarësisht se duket se ka një ushtri profesionistësh të gatshëm të bëjnë gjithçka për të shfaqur të kundërtën. Mjetet mund të jenë të ndryshme, por linja është gjithmonë pro emigrantëve dhe qendra në Shqipëri është një pretekst i madh që qeveria Meloni u ka dhënë ‘kampionëve të mikpritjes’. (A2 Televizion)
A2 CNN Livestream
MUND TE LEXONI GJITHASHTU
